همه چیز درباره روغن آسانسور هیدرولیک

 مهوظایف روغن :

1. انتقال توان

   مهم‌ترین وظیفه روغن هیدرولیک انتقال توان است. از سیالات هیدرولیک به طور کلی در محیط‌هایی که خوردگی قطعات مکانیکی بالاست و قصد انتقال توان‌های زیاد وجود دارد، استفاده می‌شود. به واسطه استفاده از روغن هیدرولیک می‌توان توان‌های بالا را با اتلاف کم و بدون خوردگی‌ و اصطکاک منتقل کرد.

2. خنک کاری تجهیزات

   تجهیزات مکانیکی مختلف نظیر پمپ و موتور در هنگام کار کردن عموما حرارت زیادی تولید می‌کنند چرا که راندمان تبدیل انرژی در آن‌ها خیلی بالا نیست و اگر این گرما منتقل نشود، می‌تواند سبب خرابی تجهیزات در گذر زمان شود. از این رو می‌توان تجهیزات هیدرولیکی را به واسطه استفاده از روغنی با ویسکوزیته مناسب، خنک کرد و یا برای شروع به کار با افزایش دمای روغن، رنج مناسب کارکرد سیستم را فراهم کرد.

3. پاک کنندگی تجهیزات

   می‌توان به کمک استفاده از فیلترهای مختلف بر سر راه گردش روغن هیدرولیک، انواع آلاینده‌ها نظیر ذرات معلق و یا آب را از سیستم خارج کرد و بدین ترتیب از آسیب رسیدن به تجهیزات به واسطه خوردگی و وقوع واکنش‌های شیمیایی با آب جلوگیری کرد.

بطور کلی روغن های هیدرولیک بر اساس استاندارد ISO 6743 به سطوح کیفیت زیر تقسیم بندی می‎شوند :

• روغن هیدرولیک HH :

  روغن پایه معدنی بدون مواد افزودنی، این اولین نسل از روغن های هیدرولیک بود .

• روغن هیدرولیک HL :
  

  روغن هیدرولیک اچ ال نسل دوم روغن های هیدرولیک هستند. در این روغن ها یک نوع مواد افزودنی برای زنگ نزدن و مواد افزودنی ضد اکسیداسیون به روغن هیدرولیک پایه اضافه شده است. به این نوع روغن های هیدرولیک، روغن گردشی نیز می‌گویند.با اضافه کردن مواد افزودنی ضدزنگ و ضد اکسیداسیون نسل جدیدی از این روغن ها بوجود آمد که به این گروه روغن های گردشی نیز گفته می شود .

• روغن هیدرولیک HM :

• اگر به روغن هیدرولیک اچ ال، مواد افزودنی ضد ساییده شدن هم اضافه گردد روغن هیدرولیکی به دست می آید که به روغن هیدرولیک اچ ام معروف است. این نوع روغن هیدرولیک خیلی پر استفاده است. با اضافه کردن مواد افزودنی ضد سایش به روغن های HL روغن های هیدرولیک جدید تولید شد که در حال حاضر پر مصرف ترین روغن های هیدرولیک هستند .

• روغن هیدرولیک HV :

• اگر میزان گرانروی روغن های هیدرولیک اچ ام افزایش پیدا کند به روغن هیدرولیک اچ وی می رسیم. این نوع روغن های هیدرولیک در دماهای مختلف می توانند به خوبی کارایی خود را حفظ کنند.با بالا بردن شاخص گرانروی روغن های هیدرولیک HM ، این سطح کیفیت بدست آمد، که برای کار کرد در محدوده دمایی وسیع مناسبند .

• روغن هیدرولیک HG :

  این روغن ها بسیار چسبنده هستند و در اجزایی از یک ماشین خاص، که باید به صورت کشویی رفت و برگشت کند استفاده می‌شود. از این نوع روغن ها بیشتر از اینکه در خودروها استفاده شود در ماشین آلات دیگر استفاده می شود. این روغن ها که به روغن هیدرولیک ماشین ابزار معروفند، با خاصیت چسبندگی که دارد ، در سیستم های کشویی رفت و برگشتی از سیستم به بیرون پرتاب نمی‎شوند .

این تقسیم بندی سطوح کیفیت یکی از معروف ترین طبقه بندی روغن های هیدرولیک است . ولی استانداردهای دیگر نیز در روغن های هیدرولیک تعریف شده اند که می توان استانداردهای زیر را نام برد :

DIN 51524, Cetop RP 91 H, Afnor NFE, Cincinati Milacron, …

یکی دیگر از این دسنه بندی های روغن‎های هیدرولیک را می توان بر اساس ساخت یا ترکیب و همچنین نوع کاربری تقسیم کرد. این روغن‎های بر اساس ساخت یا ترکیب به صورت زیر تقسیم بندی می شوند:

روغن‎های استاندارد با پایه معدنی برای کاربردهای معمولی مانند:

1. موتور

   محورهای دوار (اسپیندل‎ها)
   سیلندر
   مبدل‎های برقی (ترانسفورماتورها)
   پارافین

2. مخلوط‎های روغن و امولسیون‎های آبی

   امولسیون روغن در آب( %۱۰ – روغن)
   امولسیون آب در روغن( %۶۰ – ۵۰ روغن)
   محلول آب و گلیکول (محلول‎های پلی گلیکول با %۶۰ – ۳۵ آب)

3. سیالات بدون آب بر پایه سنتتیک

   این روغن‌ به عنوان روغن هیدرولیک به کار می‎رود و دی استر حاصل از اسیدهای دو عاملی است که شامل :                                                استر اسید فسفریک (ترکیبات آلی فسفر)

   استر هالوژنه

   هیدروکربن‎های کلره

   هیدروکربن‎های فلوئوره

   سیلیکون‎ها و روغن‎های سیلیکونی

   پلیمرهای اکسیدهای سیلیسیم

روغن‎ها را می توان بر اساس کاربرد به صورت زیر دسته بندی کرد:

1. روغن‎های هیدرولیک برای کاربردهای معمولی مانند روغن‎های استاندارد، بیشتر روغن‎های معدنی و مخلوط‎های روغنی

2. روغن‎های هیدرولیک ضد آتش یا مقاوم در برابر دمای بالا (برای مثال در ماشین آلات ریخته گری)

3. روغن‎های هیدرولیک برای مصارف کم دما (برای مثال روغن های مورد استفاده در برای سیستم‎های انتقال قدرت هواپیماها)

روغن‎های معدنی با استاندارد برای شرایط معمولی سیستم های هیدرولیک ، روغن معدنی تصفیه شده کاملا مناسب است. روغن‎های پالایش شده و با پایه پارافین، بدلیل داشتن ترکیبات اشباع شده زیاد، از این میان بهترند. با تقطیر جزء به جزء نفت خام، روغن های معدنی تقطیری حاصله با ویسکوزیته‎های مختلف پس از طی فرآیندهای تکمیلی بدست می آیند. در این فرآیندها، مواد حاصله ناخواسته و نا پایدار از روغن جدا می‎شود. روغن‎های هیدرولیکی که در طی این عملیات به دست می آیند دارای شاخص ویسکوزیته (VI) 105 – ۹۰ هستند و دوام، خاصیت ضد خوردگی، خاصیت ضد اکسایشی و ضد کف بودن آنها مطلوب است. برای روغن‎های مورد استفاده در هیدرولیک می توان از افزودنی‏های زیر:

• مواد بهبود دهنده منحنى VT روغن

• مواد کاهش دهنده ریزش روغن

• مواد افزایش دهنده قابلیت روانکاری و استحکام لایه نازک روغن

• مواد ضد کف

• مواد ضد خوردگی و ضد اکسایش

وظایفی که از یک روغن هیدرولیک انتظار می رود به صورت کلی: روانکاری، انتقال نیرو، کاهش اصطکاک و سایش، محافظت از زنگ زدگی اجزاء سیستم و سازگاری با تمام اجزاء سیستم است .

به طور کلی روغن‎های هیدرولیک باید عاری از ترکیباتی مانند چربی‎های صابونی، اسیدها و آسفالت باشند. برای اینکه از روغنها بخار ساطع نشود بایستی نقطه اشتعال آنها بالا باشد هر گاه دمای روغن هیدرولیک به حدود ۸۰ كمتر از نقطه اشتعال برسد، بخار از آنها متصاعد خواهد شد. پایین بودن نقطه اشتعال و احتراق روغنها به معنای وجود ترکیبات سوختی در آنهاست و درجه خطر ایجاد آتش سوزی توسط آنها را مشخص می کند.

دسته دیگر از روغن های هیدرولیک هستند که به روغن سیالات هیدرولیک ضد آتش معروف هستند. البته این بدین معنی نیست که این سیالات در مجاورت با آتش شعله ور نمی شوند، بلکه آنها در مجاورت با آتش دیرتر شعله ور شده و در برابر انتشار شعله مقاومت می کنند. این دسته از روغن ها معمولا در مکان هایی که احتمال آتش سوزی زیاد است (مانند درب کوره های ذوب فلزات) مورد استفاده قرار می گیرند .

این روغن ها نیز به چهار دسته اصلی تقسیم می شوند :

• HFA : امولسیون های روغن در آب

در این امولسیونها مقدار روغن معمولا %۱۲-۵ است و با افزایش درصد روغن، ویسکوزیته به شدت افزایش می یابد. موجود در این امولسیون قابلیت روانکاری آن را افزایش می دهد و به کمک سایر افزودنیها خاصیت ضد خوردگی آن بهبود می یابد. کاربری آن بیشتر در سیستم‎های آب تحت فشار است.

• HFB : امولسیون آب در روغن

مقدار روغن معدنی در این امولسیونها حدود %۶۰ – ۴۰ است که سبب افزایش خیلی بیشتر قابلیت روانکاری این امولسیونها نسبت با امولسیون‎های روغن در آب است. به دلیل وجود مقداری آب در این امولسیون، ویسکوزیته آن از ویسکوزیته روغن‎های معدنی کمتر است. مواد آب بندی معمولی ، همچنین رنگها و لاکها در این امولسیون خورده نمی شوند. کاربرد آن در بعضی سیستم‎های تحت فشار، ولی بیشتر در سیستم‎های هیدرولیک مجهز به پمپ‎های دنده ای و پره ای هیدرولیک دوار (تا فشار۱۲۵ bar) می باشد .

• HFC : سیالات آب گلایکول

مقدار آب در این محلول‎ها معمولا %۶۰ – ۳۵ است. با کاهش مقدار آب، ویسکوزیته آن بیشتر و با اضافه کردن افزودنی‎هایی که به حايظ کننده معروف اند) می توان خواص آن را به دلخواه تغییر داد. با استفاده از افزودنی‎ها می توان قابلیت روانکاری و ضد خوردگی آن را بهتر کرد. این محلول می تواند سبب خورده شدن: .آب بندهای چوب پنبه ای یا از جنس vulkollan . چسب‎های اپوکسی، وینیلی و لاک‎های DD . اجزای روی اندود(گالوانیزه) و کادیوم اندود سیستم هیدرولیک شود. لاستیک‎ها و پلاستیک‎ها بسختی در این محلول‎ها حل می شوند. کاربرد آن وقتی که هرگاه دمای سیستم خیلی زیاد نباشد، استفاده از آن در سیستم‎های هیدرولیک مطلوب خواهد بود.

• HFD : مایعات سینتتیک

سیالات هیدرولیک بی آب (سنتتیک) توسعه سریع سیستم‎های هیدرولیک دقیق به ویژه در صنایع هواپیماسازی، خودروسازی و ماشین سازی و لزوم کار روغن‎های هیدرولیک در دماهای بالا و ضد آتش بودن آنها تلاش برای یافتن روغن‎هایی با ویژگی‎های گفته شده را مضاعف کرده است. این شرایط و ویژگی‎ها را می توان تنها با استفاده از روغن‎های سنتتیک مهیا کرد که مهمترین آنها به شرط زیرند:

• دی استر

  
  این ترکیبات که از اسیدهای دو عاملی با الكل تشکیل می شوند، پایداری گرمایی آنها خوب، نقطه ریزش آنها پایین و نقطه اشتعال شان بالاست. اگر مواد بازدارنده مناسب به ترکیب آنها اضافه شود در فلزات ایجاد خوردگی نمی کنند. با افزودنی‎هایی که برای مقاصد زیر به کار می‎روند سازگارند.
  ۱.افزودنی‎هایی که برای بهبود شاخص ویسکوزیته در محدوده های دمایی خیلی بزرگ بکار می روند
  2.افزودنی‎هایی که به منظور افزایش قابلیت روانکاری کاربرد دارند.

• استرهای اسید فسفریک

  
  این ترکیبات آلی فسفره به دلیل داشتن نقطه اشتعال بالا، به آسانی نمی سوزند حداکثر دمای کار مجاز برای آنها حدود c175 است. اما در دماهای بالا پایداری گرمایی شان کم است. قابلیت روانکاری این ترکیبات عالی و در حد روغن‎های معدنی است. به همین دلیل سالهاست که این ترکیبات برای افزایش قابلیت روانکاری روغن‎های معدنی به عنوان افزودنی به کار می روند. ترکیبات فسفره قابلیت جذب فشار خوبی دارند، ولی تغییرات ویسکوزیته نسبت به فشار برای آنها بیشتر از روغن‎های معدنی است.
  خاصیت ضد خوردگی این ترکیبات مناسب است ولی با استفاده از بازدارنده ها می توان این ویژگی‎ها را بهتر کرد. این ترکیبات در بیشتر رنگ‎ها و لاک‎ها همچنین آب بندهای معمولی ایجاد خوردگی می کنند(تورم آب بند). بهتر است آب بندهای آنها از جنس لاستیک بوتیلی و سیلیکونی، نایلون یا تفلون باشد. در دماهای بالا، بخارات متصاعد شده از این ترکیبات ممکن است سبب ایجاد التهاب در پوسته مخاطی شوند. ترکیبات فسفره در آب با محلول اند، ولی به آسانی مخلوط می شوند. کاربری آن معمولا در سیستم‎های هیدرولیک با دمای کاری بالا می باشد.

• سیلیکون‎ها

  این مواد سنتتیک از لحاظ شیمیایی دارای زنجیرهای مولکولی نسبتا طويلی از اتم‎های سیلیسیوم و اکسیژن هستند که در آنها ظرفیت‎های عادی اتم سیلیسیوم با رادیال‎های آلی، اشباع می شوند. سیلیکون‎ها در مقابل گرما و اکسایش پایدارند و دارای فشار بخار فوق العاده اندکی هستند. این ترکیبات دافع آب هستند، به همین دلیل به هیچ وجه خوردگی ایجاد نمی کنند ولی خاصیت ضد خورندگی ندارند زیرا قابلیت مرطوب کنندگی آنها ضعیف است.
  سیلیکونها به دلیل داشتن قابلیت روانکاری خیلی کم (به دلیل نیروی چسبندگی کم) و به ویژه به دلیل قیمت بالای آن، فقط کاربردهای خاص دارند. کاربرد آن فقط در مواردی که نیروها یا بارهای وارد بر سیستم ناچیز باشند به عنوان روغن هیدرولیک می باشند.

• استرهای اسید سیلیسیک و سیلیکاته

  این ترکیبات از آخرین روانکارهای پیشنهادی هستند که دارای پایداری دمایی فوق العاده ای (تا دمای ۵۰۰) هستند و برای مصارف هیدرولیکی تحت دماهای خیلی بالا کاربرد دارند. افزون بر این، این ترکیبات قابلیت روانکاری مطلوبی دارند و بر اجزای لاستیکی و پلاستیکی اثر نا مطلوبی نمی گذارند. میل این ترکیبات به تجزیه آب (هیدرولیز) و خوردگی‎های مرتبط با آنها را تا حدودی کاهش داده است.

سیالات هیدرولیکی مخلوط با آب

تنها هنگامی می توان از مخلوط‎های روغنی یا امولسیون‎های روغن در آب استفاده کرد که شرایط کاری سیستم، افت و خیز محدود دمای سیستم هیدرولیک و محیط را تنظیم کند.دمای کار روغن در حد امکان بایستی بین ۶۰ – ۱۰ باشد. چون در خلال کار سیستم مقداری از آب موجود در امولسیون پیوسته بخار می شود برای جبران آن، نگهداری و مراقبت پیوسته از سیستم ضروری است.

آنچه در کار کردن با روغن های هیدرولیک باید در نظر داشت این است که روغن های هیدرولیک مانند “روغن های توربین” به شدت به آلودگی هایی که وارد آنها می شوند حساس هستند و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آنها در اثر آلودگی و ایجاد شرایط سخت کاری برای روغن دچار مشکل خواهد شد. همچنین در هنگام انتخاب روغن برای سیستم هیدرولیک، با استفاده از مشاوره کارشناسان روانکاری ، روغن مناسبی را انتخاب کنید و با رعایت موارد و نکات کاربردی برای مصرف، تعویض، سرریز و از همه مهمتر مراقبت وضعیت (CM) روغن ، به افزایش عمر آن و سلامت تجهیزات کمک کنید و در نهایت بتوانیم به نتیجه مطلوب کاهش هزینه های روانکاری دست پیدا کنید .

کنترل سطح روغن و کیفیت آن :

پایین بودن سطح روغن :

باعث ترکیب هوا در روغن، در اثر مکش پمپ می شود. وجود هوا در روغن باعث پوکی میشود و باعث ایجاد قابلیت تراکم میشود. در نتیجه درگیری ها با تاخیر انجام خواهد شد. همچنین پمپ نمیتواند به خوبی مبدل و سیستم هیدرولیک را تغذیه کند و در نتیجه گرمای زیاد باعث فرسوده شدن قطعات خواهد شد.

 اثرات بالا بودن سطح روغن :

باعث میشود دنده های جعبه دنده تولید کف و ایجاد حباب مینماید و مانند حالت پایین بودن سطح روغن ، باعث لغزش و گرمای بیش از حد میگردد.کف کردن توام با گرمای زیاد باعث میشود که روغن سریعتر اکسید شود و ایجاد لعاب کند و در نتیجه سوپاپها چسبناک می گردند.

کنترل کیفیت روغن

• علائم روغن تیره و سیاه :

وقتی روغن دارای رنگ تیره و سیاه باشد و نیز با بوی سیم پیچ سوخته همراه باشد در این صورت روغن جعبه دنده بیش از اندازه گرم شده و صفحات کلاچ یا باند سوخته است. اگر رنگ روغن تیره باشد ولی بوی سوختگی ندهد تغییر رنگ ان ممکن است از ضد یخ اتیلن گلیکول باشد.

• شیری رنگ شدن روغن :

رنگ شیری روغن بدین معنی است که در روغن اب وجود دارد که در اینصورت اب به روغن جعبه دنده راه پیدا کرده است که باعث تورم کنترل کننده ها و نرمی سطوح اصطکاکی میگردد.

• لعاب دار شدن روغن :

در این حالت روغن دارای رنگ قهوه ای روشن متمایل به تیره را دارا میباشد و روغن شفافیت و رنگ قرمز خود را از دست میدهد و لعابی روی ان تشکیل می شود که از روی گیج روغن  مشخص است (مانند نفت روی اب) لعاب باعث چسبندگی سوپاپها و مسدود کردن مجاری ها میشود که باعث افت فشار خواهد شد.

ویسکوزیته

ویسکوزیته روغن هیدرولیک را دما و ترکیبات تشکیل دهنده آن تعیین می‌کند. کمترین مقدار مجاز ویسکوزیته بر اساس خواص روانکاری روغن و مقاومت آن به کاویتاسیون مشخص می‌شود و بیشترین مقدار مجاز ویسکوزیته به واسطه توانایی پمپاژ روغن تعیین می‌شود. محدوده‌ای که برای این روغن‌ در نظر گرفته می‌شود، ۱۶ تا ۱۰۰ سانتی‌استوکس است. البته ویسکوزیته بهینه در رنج ۱۶ تا ۳۶ سانتی‌استوکس تعریف می‌شود.

ویسکوزیته روغن با دما تغییر می‌کند. هر چه دما افزایش پیدا کند، روغن رقیق‌تر می‌شود و هرچه دما کاهش پیدا کند روغن غلیظ‌تر می‌شود. پس باید بر اساس محیط و شرایط آب و هوایی، روغنی با ویسکوزیته مناسب انتخاب کنیم.

روغن هیدرولیک ایده‌آل

روغن هیدرولیک ایده‌آل باید مشخصات زیر را داشته باشد:

• خاصیت ضد اکسیداسیون بالا

• تغییرات ویسکوزیته پایین با تغییرات دما

• پایداری شیمیایی بالا

• تراکم پذیری پایین

• روانکاری خوب ( دارا بودن مشخصات ضد خوردگی و ضد سایش، ضریب اصطکاک پایین)

• ویسکوزیته (گرانروی) بالا

• نقطه ریزش بسیار پایین

• مقاومت برشی بالا

• قابلیت فیلتراسیون بالا

• پایداری حرارتی بالا

• توانایی بالا در امولسیون آب

• پایداری هیدرولیکی بالا و جلوگیری از مسدود شدن فیلتر

• نقطه اشتعال پایین

• مقاومت بالا در برابر تشکیل کاویتاسیون

• سازگاری کامل با تجهیزات آب‌بندی

انتخاب روغن‎های هیدرولیک

هر چند انتخاب ویسکوزیته مناسب برای هیدرولیک به نوع سیستم هیدرولیک بستگی دارد ولی به طور کلی می توان گفت که مقدار ویسکوزیته هرچه کمتر باشد بهتر است زیرا اتلافات اصطکاکی و جریانی ناچیز خواهند شد و اعمال کنترلی با بالاترین دقت انجام خواهند پذیرفت.هرچند ویسکوزیته کم می تواند سبب ازدياد نشتی و کاهش قابلیت روانکاری  شود ولی به دلیل ایجاد افت فشار کمتر در خطوط لوله (اصطکاک کمتر) بر روغن‎های با گرانروی کم ترجیح داده می شوند.

درنتیجه هر چه ویسکوزیته بیشتر باشد اصطکاک درونی سیال بیشتر می شود و در اثر گرمای تولید شده اتلاف توان افزایش خواهد یافت. این موضوع به ویژه در پمپ‎هاو هیدروموتورها که سطوح بر هم ساینده آنها برای آب‎بندی هر چه بهتر فاصله ناچیزی دارند حائز اهمیت است. اصطکاک ویسکوزیته‎ی نشان دهنده یک مقاومت متناسب با سرعت است که با افزایش ویسکوزیته ، افزایش می یابد. در انتخاب روغن ویسکوزیته کم باید به دو نکته زیر توجه داشت:

1. قابلیت روانکاری کافی برای به حداقل رساندن سایش بنابراین روانکاری هیدرودینامیکی یک الزام اجتناب ناپذیراست. چون در سیستم‎های هیدرودینامیک، بعضا تنش‎های سطحی ویژه بالایی پدید می آیند. به روغن‎های هیدرولیک ، مواد افزودنی نیز اضافه میشوند. با این کار قابلیت تحمل بار روغن قابل ملاحظه می شود. ( Extreme Pressure )

2. به حد اقل رساندن نشتی از سیستم به منظور آب بندی فضاهای تحت فشارهای مختلف، به ویژه درزهای بین اجزای ثابت و متحرک سیستم‎ها که بایستی روغن به اندازه کافی لزج باشد. به عبارتی دیگر اتلاف توان ناشی از نشتی روغن با ویسکوزیته نسبت عکس دارد.در انتها به منظور انتخاب روغن با توجه به ویسکوزیته ، برای هر سیستم هیدرولیک بایستی به موارد زیر توجه داشت:

• نباید خیلی کم باشد زیرا آب بندی سیستم‎های حاوی روغن با ویسکوزیته کم دشوار است.

• نباید خیلی زیاد باشد زیرا اتلافات ناشی از اصطکاک درونی روغن افزایش پیدا می کند.

• هنگام راه اندازی سیستم هیدرولیک ( که دمای روغن برابر دمای محیط است) نباید خیلی زیاد باشد.

• نباید در حالت کار دائم سیستم هیدرولیک نیز خیلی کاهش یابد

• حتما بایستی با انواع پمپ‎ها سازگار باشد.

• ویسکوزیته روغن برای سیستم‎های هیدرولیکی که در فضای آزاد کار می کنند باید به گونه ای انتخاب شود که برای کار تابستان و زمستان نیازی به تعویض روغن نباشد. در مواقع سرد سال ممکن است کار در حالت گرم برای ۱۰ الی ۱۵ دقیقه ضروری باشد.

عوامل موثر در انتخاب روغن هیدرولیک به صورت موردی به شرح زیر می‎باشد :

• توانایی روغنکاری

کیفیت روانکاری، قابلیت حمل بار، ضریب اصطکاک، تغییرات ویسکوزیته بر اثر تغییر دما

• کار در دمای بالا

پایداری حرارتی، اکسیداسیون، نقطه اشتعال، نقطه تبخیر

• خواص الکتریکی

مقاومت در برابر ولتاژ ناگهانی، ضریب هدایت، قطبی شدن در میدان‎های مغناطیسی

• سازگاری

سازگاری با آب بندها، سازگاری با سایر سیالات، پذیرش مواد اصلاح کننده، سازگاری با فلزات،

• خواص فیزیکی

چگالی، انبساط حرارتی، رینولدز بحرانی، کاویتاسیون

• محیط کار و ایمنی

مقاومت در برابر آتش، سمی و بودار بودن

زمان تعویض روغن هیدرولیک

در سیستم های هیدرولیک علت های متفاوتی به وجود می‎آید که شما باید برای تعویض سیستم روغن هیدرولیک اقدام نمایید. اگر شما این موارد را مشاهده نمایید یعنی زمان تعویض است و نیاز است که حتما آن را تعویض کنید.

در خصوص تعویض روغن هیدرولیک بهتر است همیشه به یاد داشته باشید که هیچ وقت نباید شما ۲ روغن را با هم ترکیب نمایید چون در میان گرانروی و دیگر مواد تشکیل دهنده روغن های مختلف ، تفاوت های وجود داشته است. به دین ترتیب پیشنهاد ما این است که از یک نوع محصول استفاده کنید و به صورت کامل روغن قدیمی و کهنه را تخلیه نموده و بعد روغن جدید را جایگزین نمایید.

حالا نوبت به آن می رسد که ما از نشانه های تعویض روغن هیدرولیک آگاه شویم:

• اگر رنگ ظاهری روغن تیره شود.

• کف کردن روغن.

• استشمام بوی سوختگی از روغن.

• بالا رفتن میزان گرانروی و سفت شدن روغن.

• اگر رنگ ظاهری روغن مات یا کدر باشد.

• کاهش میزان سطح روغن هیدرولیک.

• موجود بودن آلودگی با توجه به اکسیده شدن روغن.

نگارنده : علی بی آرام[۱]

[۱] مدرس دانشگاه فنی انقلاب و کمیته آموزش سندیکای آسانسور، مشاور، طراح و تولید کننده آسانسورهای هیدرولیک